Voor het ontwerp van de ze kinderpsychologen praktijk werd de doorkijk zoveel mogelijk behouden: zowel van voor naar achter als naar de nok van de ruimte. Twee volumes worden in de ruimte geplaatst. Het linkse volume heeft glazen wanden, juist om het gevoel van ruimte te benadrukken. Tussen de volumes wordt de oude betonnen vloer behouden. De bestaande kabelgootjes worden ook behouden . Ze worden gebruikt om mobiele meubeltjes op weg te bergen. Ook aan de bakstenen muren, onderbroken door de betonnen lateien of een dichtgemaakte deur, komt het ontwerp niet. De nieuwe ruimtes en meubels worden in het oude kader geplaatst. Zo heb ik geprobeerd om de littekens uit het verleden tot hun recht te laten komen. De praktijk wordt zo een nieuwe laag in de geschiedenis van de ruimte. Het keukenmeubeltje op een kabelgootje voor het raam, de schuine wand die een stuk uit het dakvenster snijdt en zo voor prachtig zijdelings licht op de wand zorgt, zijn voorbeelden van hoe het oude en het nieuwe met elkaar in dialoog gaan. Het heden vult het verleden aan en maakt het sterker.
Verschillende fragmenten staan in ruimte en vertellen samen een verhaal.
